Cmentarz Greenwood darzymy szczególnym uczuciem. Od niego praktycznie rozpoczęliśmy przygodę z NY, szukając ukojenia od sierpniowych upałów wśród starych drzew i pięknych nagrobków.

Starszyzna naszej rodziny w ogóle uwielbia stare cmentarze, ja na przykład gdy widzę takie właśnie piękne, to myślę sobie, że to miła perspektywa poleżeć sobie po śmierci (nagłej i nażywszy się dość, oczywiście ) w tak urokliwym ładnym miejscu, a czasem jeszcze w doborowym towarzystwie. Franka natomiast widok ten przygnębia i przytłacza, nawet jeśli jest ładny. Cóż, każdy lubi co innego.

Maszerując sobie raźnie w wietrzny i chłodny dzień wpadliśmy, jak to w niedzielę, w odwiedziny do paru zacnych rezydentów:

Henry Bergha, który założył w1886r pierwsze na świecie Amerykańskie Stowarzyszenie Zapobiegania Przemocy wobec Zwierząt. W owych czasach była to myśl zaiste przełomowa! Sam pan Bergh na swoim portrecie ma wygląd… smutnego psa! Przy grobie leży sielankowa płaskorzeźba zwierząt, która przez 40 lat zdobiła główną siedzibę organizacji na Manhattanie. Z wrażenia zapomnieliśmy zrobić zdjęcia samego grobu – sorry next time!

Jean Michel Basquiata – znanego artysty amerykańskiego (grafitti, nowy ekspresjonizm) z grobem bardzo niepozornym

Franka Morgana Wuppermana – aktora odgrywającego Czarnoksiężnika z Krainy Oz

Leonarda Bernsteina – kompozytora

Małego Douglasa Speddena, którego smutna historię opisywałam w innym poście (ocalały z Titanica zginął trzy lata później potrącony przez ciężarówkę). Chłopiec jest pochowany na malowniczym szalenie wzgórzu, o które w sierpniu 1776 stoczyły się dramatyczne i pełne zwrotów akcji boje w trakcie wojny o niepodległość.

Zachwycaliśmy się urodą nagrobków – wpadliśmy na jakiś grób aptekarski – tryptyk wyglądający ja piękne okno, w nim trzy osoby, każda ma podaną długość życia w latach, miesiącach i dniach. Precyzja godna podziwu i rzadko spotykana w takich miejscach!

Na koniec zajrzeliśmy do zamkniętych niestety katakumb by zobaczyć jak wygląda słynny tunel światła po śmierci – bo chyba właśnie tak

Pewnie wiosną znowu tu zajrzymy – a tymczasem zapraszamy na wirtualny spacer po Greenwood!